Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν, χθες, από τον θάνατο της Βίκυς Μοσχολιού, αλλά εμείς θα θυμόμαστε πάντα τη δωρική φωνή της να λέει τραγούδια γνωστά κι αγαπημένα: Χάθηκε το φεγγάρι, Αλήτης, Πού πας χωρίς αγάπη, Ναύτης βγήκε στη στεριά, Άνθρωποι μονάχοι... Η ίδια, κάποτε, είχε δηλώσει: «Προσπαθούσα να μπαίνω στο πετσί του συνθέτη, να καταλάβω τι σκεφτόταν την ώρα που έγραφε το τραγούδι, πως το νιώθει εκείνος. Πιστεύω ότι ο συνθέτης με τη χειρότερη φωνή μπορεί να πει το τραγούδι του πιο καλά και από τον καλύτερο τραγουδιστή. Επειδή εκείνος το νιώθει το τραγούδι του περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Αυτό το συναίσθημα, λοιπόν, προσπαθούσα να νιώσω για να μπορέσω να ερμηνεύσω σωστά ένα τραγούδι». Ας την ακούσουμε ξανά να ερμηνεύει, όπως την γνωρίσαμε μέσα από τις παλιές ελληνικές τανίες...
Παρασκευή 17 Αυγούστου 2007
Δύο χρόνια χωρίς τη Βίκυ Μοσχολιού
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου