"Ο Paul Delvaux και η Αρχαιότητα" στην Άνδρο

Από τις 28 Ιουνίου κι έως τις 27 Σεπτεμβρίου 2009 παρουσιάζεται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, στην Χώρα της Άνδρου, η έκθεση έργων του Βέλγου ζωγράφου Πωλ Ντελβώ, με θέμα Ο Paul Delvaux και η Αρχαιότητα, μια έκθεση την οποία είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ και να θαυμάσω από κοντά τον προηγούμενο μήνα.

Ο Paul Delvaux γεννήθηκε το 1897 στο Antheit του Βελγίου και πέθανε στη Furnes το 1994. Σπούδασε Αρχιτεκτονική και Διακοσμητική Ζωγραφική στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών των Βρυξελλών και δέχτηκε επιδράσεις από το έργο των Giorgio de Chirico και René Magritte.

Πήρε μέρος στις σημαντικότερες εκθέσεις των Σουρεαλιστών, όπως στην Διεθνή Έκθεση του Σουρεαλισμού στην Galerie des Beaux-Arts του Παρισιού το 1938, και το 1948 εξέθεσε στην 24η Μπιενάλε της Βενετίας.

Κατά την περίοδο 1950-1962 δίδαξε ως Καθηγητής στο εργαστήρι Ζωγραφικής στην Ανώτατη Εθνική Σχολή Τεχνών και Αρχιτεκτονικής «La Cambre» στις Βρυξέλλες και το 1965 έγινε πρόεδρος και διευθυντής του τμήματος Καλών Τεχνών της Βασιλικής Ακαδημίας του Βελγίου.

Αναδρομικές εκθέσεις για το έργο του οργανώθηκαν ανά τον κόσμο και το 1977 ανακηρύχθηκε Αντεπιστέλλον Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Το 1979, ιδρύθηκε στις Βρυξέλλες το Ίδρυμα Paul Delvaux, ενώ από το 1982, λειτουργεί στη βελγική πόλη Saint-Idesbald το Μουσείο Paul Delvaux.

Το έργο του Delvaux διακρίνεται για την τοποθέτηση ρεαλιστικών στοιχείων μέσα σε μια σύνθεση χωρίς πλοκή και χωροχρονική αλληλουχία που εξαλείφει τον ρεαλισμό των πραγμάτων και δίνει στην δουλειά του ένα υπερρεαλιστικό ύφος, το οποίο τον συνέδεσε με το κίνημα του Σουρεαλισμού.
Ο Delvaux όρισε τον Σουρεαλισμό ως «… επανεισαγωγή του θέματος αλλά κατά μία έννοια σαφώς καθορισμένη, την έννοια του παράδοξου και του εξωλογικού». Από τον Σουρεαλισμό, δηλαδή, ο Delvaux δεν ασπάζεται τον αυτοματισμό της δημιουργίας αλλά μόνο την υπέρβαση της λογικής και την εκφραστική ελευθερία. Στους πίνακές του παρατηρούμε γυμνά που μοιάζουν με κέρινα ομοιώματα, τοποθετημένα σε κλασικές αρχιτεκτονικές συνθέσεις ή ακόμα, βιομηχανικά προϊόντα να συνυπάρχουν με αρχαιοελληνικούς ναούς. Με αυτήν την αποσπασματική πλοκή και την έλλειψη συνοχής στις συνθέσεις του, ο Βέλγος καλλιτέχνης μας μεταφέρει σε ένα εξωπραγματικό, ονειρικό σύμπαν.