Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τ' άγριο μαλλί σου στην τρικυμία
το ραντεβού μας η ώρα μία.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
τα μαύρα μάτια σου το μαντίλι
την εκκλησούλα με το καντήλι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
με τα μισόλογα τα σβησμένα
τα καραβόπανα τα σχισμένα.
Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα.
Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.
[Τα ρω του έρωτα, 1972]
8 σχόλια:
Πρώτος σχολιάζω εδώ;;; Κανείς άλλος για την Ποίηση την καημένη;;;
Εμ, βέβαια, η Ποίηση είναι αποπαίδι του σύγχρονου πολιτισμικού βίου... Και ο Ελύτης ακόμη περισσότερο...
Σε καιρούς δύστροπα χαοτικούς ο κόσμος στον κόσμο του...
Όμως δεν πειράζει. Ο Ποιητής συνεχίζει να είναι, τώρα και πάντα, "η τύψη του καιρού του"!!!
σε ακολουθώ στην απογείωση των πυροτεχνημάτων, στην ταπείνωση των χαιρετισμών, στην μελαγχολία του ποιητή, στην υπόσχεση του χρόνου για τούτο και τα άλλα καλοκαίρια που θα έρθουν...
αγαπητή Δέσποινα άριστη ανάρτηση......
@ Π.Κ.,
θέλω να πιστεύω ότι για την αποχή φταίει το Θέρος και τα μπάνια του λαού!!!
@ Δ. Μαγριπλή,
ευχαριστώ πολύ. Κάθε καλό εύχομαι! Να χαίρεστε την οικογένειά σας!
Καλύτερα που τα πήρε. Αποθεριστήκαμε. Ώρα για Τρύγο πια.
:D
Καλύτερα λες??????
... Το καΚοκαίρι... ;)
Ό,τι είναι να φύγει ..φεύγει.
Ο,τι είναι να μείνει, δεν φεύγει όσες εποχές!
Λέω..
Καλά τα λέτε, Αναΐς! Ό,τι είναι να μείνει, μένει...
Πολλούς χαιρετισμούς!
Δημοσίευση σχολίου