Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Ρόδα της Δαμασκός








Ρόδα της Δαμασκός…

Ρόδα της Δαμασκός, λευκά ρόδα, πορφύρες ρόδα,
πού είναι τα μύρα, τα θαμπωτικά τα πέταλά σας;
Και τα χιμαιρικά σας τα φτερά και τα τραγούδια,
πουλιά του θρύλου, ρόδινα πουλιά, πουλιά γαλάζια;

Ω χιόνια του παλιού καιρού! οι παιάνες σας φαμφάρες!
Για πάντα καταλύθηκαν τέλη κι αρχές γεννήτρες,
κι αυγή, ουδέ μεταψύχωση ξανά γραφτή δεν είναι:
ω βάλσαμα ακριβά, και αλησμοβότανα και φίλτρα!

Έσπασαν τ’ αναφτέριασμα οι κακότεχνες παγίδες.
Με τη σαΐτα ανάμεσα στα κέρατα, τα λάφια,
στις σπαραχτές των βούκινων κραυγές, τα λάφια εφύγαν.

Κι είμαστε στης Πεντάμορφης το δάσος, που, για πάντα,
άλυτος κι εφτασφράγιστος την περιζώνει ο ύπνος…
Τυφλού ερημόπυργου, κλειστού, θαρρείς κι εμοιάσαμε ίσκιοι.

[Jean Moréas, Μετάφραση: Τέλλος Άγρας]







8 σχόλια:

Unknown είπε...

Για μενα που δεν εχω κανει ταξειδια εκτος ελλαδος εκτος δυο προπολλων ετων ενα μεγαλο ευχαριστω για το ταξειδι που με πας. Φιλια.

Δέσποινα είπε...

Ελευθερία, εγώ σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!
Εύχομαι να είστε καλά και να έχετε ένα όμορφο σαββατοκύριακο!

Artanis είπε...

Πανέμορφες εικόνες...
Καλησπέρα από ΝΖ...

Αιμιλία Ροδόσταμο είπε...

Υπάρχουν κάποια ποιήματα πού σέ συγκινούν χωρίς νά είναι προσδιορίσιμο τό γιατί!Σάν νά σέ γεμίζουν μέ μία αλλη αίσθηση ζωής,μυστικής καί αποξεχασμένης,πού την αισθάνεσαι καμμιά φορά μέσα στά όνειρά σου.Τό ποίημα αυτό του Moreas την καθιστά εγγύτερη..Ρόδα της Δαμασκός ,λευκά ρόδα,πορφύρες ρόδα..
Σ ευχαριστούμε.

Δέσποινα είπε...

@ Artanis,
ευχαριστώ πολύ! Καλή συνέχεια εκεί στη μακρινή Νέα Ζηλανδία!

Δέσποινα είπε...

@ Αιμιλία Ροδόσταμο,
δεν πειράζει που ο λόγος της συγκίνησης δεν προσδιορίζεται... αρκεί η ίδια η συγκίνηση!
Να είστε καλά!

None είπε...

Έχω μια σιγουριά: Την άλλη φορά που θα πας, θα με πάρεις μαζί σου ;)))

Δέσποινα είπε...

None, καλά κάνεις κι έχεις αυτή τη σιγουρά! Δεσμεύομαι: όταν ξαναπάω θα σε πάρω μαζί μου!