Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Βόλτα στην Ακτή του Ροζ Γρανίτη [2]










15 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

Προετοιμάζοντας ιντερνετικό μάθημα στους φοιτητές του Τμήματος Οικολογίας και Περιβάλλοντος στο Αμφιθέατρο της Σχολής μας (ξέρεις εσύ), άφησα να ξεχυθούν στην αίθουσα τα τοπία που μάς προτείνεις, με τις ρόζ προοπτικές και τα βράχινα συναισθήματα.
Το μικρό βαλκανικό / ανατολίτικο Αμφιθέατρο πλημμύρισε δυτικές / κέλτικες εικόνες από την Ακτή του Ρόζ Γρανίτη και σε μακάρισα που πλουτίζεσαι με τέτοιες γνώσεις.
Κράτα τες γερά στη φούχτα του μυαλού σου!!! Κάποτε, πολύ μετά, σε αυτές θα επιστρέφεις για να παρηγοριέσαι!!!...

Δέσποινα είπε...

Ευχαριστώ για την τιμή! Ελπίζω να ήταν ενδιαφέρον όλο αυτό για τους φοιτητές και να μη με καταράστηκαν βαριεστημένοι! Καλό απόγευμα!

Roadartist είπε...

Υπέροχες φωτογραφίες και λίγα.. λέω!! :)

Δέσποινα είπε...

Roadartist,
να ΄σαι καλά κι ευχαριστώ!

zero είπε...

Λοιπον που λες...
τον ιδιο γρανιτη εχω συναντησει στι Κα'ι'ρο.
Περιεργο ε?
Ισως αυτος του Κα'ι'ρου να ηταν λιγο πιο ροζ.
Την καλησπερα μου.

kiki είπε...

Ομορφιές...

Νηφάλια Μέθη είπε...

μ αρέσουν τέτοιες παραλίες,
πετρες και θάλασσα..

και οι φωτογραφίες σου πολύ
ζωντανες!

να σαι καλά!

καλή σου μέρα και σ ευχαριστώ

P. Kapodistrias είπε...

Σκηνές από κινηματογραφική ταινία εποχής: Κάτι από Ηρακλή Πουαρό και Άγκαθα Κρίστι!... Αλλά διακρίνω και κάτι από τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα των "Ωρών"!...

Καλή σου ώρα! Και πρόσεχε στα βράχια... Μη σκοντάψεις και...

Δέσποινα είπε...

@ Zero,
καθόλου περίεργο! Ανατολή και Δύση, ένα και το αυτό! Καλό απόγευμα!

Δέσποινα είπε...

@ Ονειρομαγειρέματα,
το μεγαλείο της φύσης...
Χαιρετώ!

Δέσποινα είπε...

@ Νηφάλια Μέθη,
να είσαι κι εσύ πάντα καλά και δημιουργική!

Δέσποινα είπε...

@ Π.Κ.,
άμα σκοντάψω θα με φάει η "μαρμάγκα" στην ξενιτιά!

mareld είπε...

Δέσποινα!

Εδώ που ζω έχει πολύ γρανίτη..
αλλά χωρίς αυτό το φως..

Για σήμερα σου αφήνω ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα και με την ευχή να συνεχίζεις να μας ποτίζεις ομορφιά.

Η Πορτοκαλένια

"Tόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου
Που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει
Σιγά-σιγά : η μικρή Πορτοκαλένια !

Έτσι καθώς γλαυκόλαμψαν οι εφτά ουρανοί
Έτσι καθώς αγγίξαν μια φωτιά τα κρύσταλλα
Έτσι καθώς αστράψανε χελιδονοουρές
Σάστισαν πάνω οι άγγελοι και κάτω οι κοπελιές
Σάστισαν πάνω οι πελαργοί και κάτω τα παγόνια
Kι όλα μαζί συνάχτηκαν κι όλα μαζί την είδαν
Kι όλα μαζί τη φώναξαν : Πορτοκαλένια!"...
Ελύτης

Καλή σου μέρα!

Δέσποινα είπε...

Mareld,
χίλια ευχαριστώ για τους στίχους του Ελύτη!
Εύχομαι υγεία και κάθε καλό! Πολλούς χαιρετισμούς!

zero είπε...

Ετσι οπως το λες, μαλλον εχεις δικιο.