Σάββατο 7 Ιουλίου 2007

Ζυλ Συπερβιέλ, Ναυάγιο


ΝΑΥΑΓΙΟ

Ένα τραπέζι πολύ κοντά, μια λάμπα πολύ μακριά
Που μες στον μανιασμένο αέρα δεν μπορούν να σμίξουν
Και μέχρι τον ορίζοντα μια έρημη ακρογιαλιά.
Ένας άνθρωπος στη θάλασσα σηκώνει το χέρι, φωνάζει: "Βοήθεια!"
Κι η ηχώ του απαντά: "Τι εννοείτε μ' αυτό;"

(Ζυλ Συπερβιέλ, Αποβάθρες, 1922)
Μετάφραση Δέσποινας Καποδίστρια

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

despina eisai aderfi tou nikou kapodistria p spoudazei istoria kai arxaiologia e??m lene dionysia kapodistria eimai fili tou nikou..k petyxa t blog sou tyxaia...!!

Δέσποινα είπε...

Γειά σου Διονυσία!
Ναι, είμαι αδελφή του Νίκου. Χαίρομαι που ανακάλυψες το blog. Και θα χαρώ ακόμα αν συνεχίσεις να το παρακολουθείς και να γράφεις τα σχόλιά σου.
Καλό καλοκαίρι!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

"Τι εννοείτε μ' αυτό;".....!!!!!!!

"Φωνή βοώντος...."

Δέσποινα είπε...

Μέσα σε πέντε στίχους ο Συπερβιέλ τα έχει πει όλα! Με λιτό, μεστό κι ειρωνικό τρόπο...