Πόσο πολύ μας θυμήζουν, Ελλάδα, αυτές οι φωτό, ακόμα και η πρώτη.Έναν τέτοιο τύπο έχουμε και στη Ζάκυνθο, περίπου μισό κιλό χρυσάφι κρεμασμένο στο λαιμό...
Σού στέλνω στ' Αγγλικά δύο ποίημα ενός άλλου προσώπου της Μάλτας, του Charles Casha (γεν. 1943). Διετέλεσε δάσκαλος κι έχει κυκλοφορήσει 45 βιβλία στα Μαλτέζικα.
Never Say Die
When clouds are grey and thunder roars, when angry seas sweep on the shores, think of blue skies and rainbows too until the day the sun breaks through the angry clouds. And its bright rays your heart enshrouds to give you strength to start anew and with new hopes your dreams pursue.
A Nurse’s Prayer
Today, Lord, grant me The sagacity, courage, and proficiency To carry out my duties well And not to find it difficult
To do all that I can To alleviate the distress Of all those who are ill And longing for a cure.
I ask for Your support, Lord That my work may yield fruit And I will bring hope To the heart of the ailing.
My lips speak words of comfort To soothe the weary heart In my eyes, a gentle look that speaks With compassion and empathy.
Make my hands ever gentle, That with them I will assist the sick And fill my heart with love and kindness To support their every effort.
Grant me fortitude and patience When sighs of suffering surround me So that, with a consoling smile I will inspire hearts to tranquillity.
Φαίνεται οτι παντού υπάρχει αυτός ο αντιπροσωπευτικός τύπος με το κιλό χρυσάφι.. Ξέρω κι εγώ στην Κέρκυρα έναν της ιδίας "οικογενείας".. Τι αντιστοιχίες υπάρχουν..
24 σχόλια:
Θαυμάσια!
Εγώ λείπω...........
... κ' εώ, όπως τώρα πια συνηθίζεται. Γκρρρρ....
@ Lemon,
χαίρομαι πάρα πολύ που σας αρέσουν!
Να είστε καλά!
@ Στέφανε,
μη στενοχωριέσαι! Εσένα θα σου αφιερώσω ειδική ανάρτηση!!! :))
@ None,
να είσαι καλά να παραπονιέσαι!!!!!
Σε φιλώώώ ;)
Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, και γύρω τους αγάλματα που λες κι έχουν ζωή..
Πολύ εύγλωττες φωτογραφίες.!
Πόσο πολύ μας θυμήζουν, Ελλάδα, αυτές οι φωτό, ακόμα και η πρώτη.Έναν τέτοιο τύπο έχουμε και στη Ζάκυνθο, περίπου μισό κιλό χρυσάφι κρεμασμένο στο λαιμό...
Ενδιαφέροντα!
@ Αριάδνη,
όπως ακριβώς το γράψατε "άνθρωποι της διπλανής πόρτας", καταδεκτικοί και φιλόξενοι!!!
@ Πανόπτη,
έχετε δίκιο ότι οι φωτογραφίες θυμίζουν Ελλάδα! Ίσως γιατί οι περισσότεροι μεσογειακοί λαοί μοιάζουμε πολύ μεταξύ μας!
Όσο για τον Ζακυνθινό ομόλογο του Μαλτέζου της πρώτης φωτογραφίας, δεν έχει τύχει να τον συναντήσω ακόμα... :)
@ Κική,
σίγουρα ναι!!!!!!!!!!
Τουλάχιστον εισέπραξα φιλί!!!!!!!!!!!!
Κερί αγίου μην τάξεις και Στέφανου ανάρτηση. ;))
@ None,
αν είσαι καλό παιδί θα σου δώσω κι άλλο!!!!!!!!! ;))
@ Στέφανε,
έχεις μπει στη λίστα με τα υπ' όψιν! :D
Εάν πας κάποια στιγμή στο λιμανάκι στο Τσιλιβί, εκεί θα τον βρείς, ασχολείται με τα θαλάσσια σπόρ.....
Ωραία!!! Αν μου δοθεί η ευκαιρία, θα ψάξω να τον βρω... :) :)
Σού στέλνω στ' Αγγλικά δύο ποίημα ενός άλλου προσώπου της Μάλτας, του Charles Casha (γεν. 1943). Διετέλεσε δάσκαλος κι έχει κυκλοφορήσει 45 βιβλία στα Μαλτέζικα.
Never Say Die
When clouds are grey
and thunder roars,
when angry seas
sweep on the shores,
think of blue skies
and rainbows too
until the day
the sun breaks through
the angry clouds.
And its bright rays
your heart enshrouds
to give you strength
to start anew
and with new hopes
your dreams pursue.
A Nurse’s Prayer
Today, Lord, grant me
The sagacity, courage, and proficiency
To carry out my duties well
And not to find it difficult
To do all that I can
To alleviate the distress
Of all those who are ill
And longing for a cure.
I ask for Your support, Lord
That my work may yield fruit
And I will bring hope
To the heart of the ailing.
My lips speak words of comfort
To soothe the weary heart
In my eyes, a gentle look that speaks
With compassion and empathy.
Make my hands ever gentle,
That with them I will assist the sick
And fill my heart with love and kindness
To support their every effort.
Grant me fortitude and patience
When sighs of suffering surround me
So that, with a consoling smile
I will inspire hearts to tranquillity.
Ευχαριστώ πολύ Αλύπιε για την όμορφη συμβολή στο blog! Ωραίοι στίχοι! Να είσαι καλά!
Φαίνεται οτι παντού υπάρχει αυτός ο αντιπροσωπευτικός τύπος με το κιλό χρυσάφι.. Ξέρω κι εγώ στην Κέρκυρα έναν της ιδίας "οικογενείας"..
Τι αντιστοιχίες υπάρχουν..
Αναΐς,
προφανώς κάθε πόλη έχει κι ένα μέλος της... "οικογένειας"!!!
Να είστε καλά, καλό σαββατόβραδο!
KΚαταπληκτικά και πολύ εκφραστικά πρόσωπα. Με το δικό τους ύφος και ιστορία!
Αντώνη Καλόφωνε, κι εγώ έτσι νομίζω ότι είναι εκφραστικά! Ευχαριστώ που το ποστ σας άρεσε! Χαιρετισμούς!
Δημοσίευση σχολίου