Χριστούγεννα κατά Ντύρερ και Ρίλκε

[Άλμπερχτ Ντύρερ, Η Προσκύνηση των Μάγων, 1504]

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αν την απλότητα δεν είχες, πως σ' εσένα

θα συνέβαινε ό,τι τώρα φωτίζει τη νύχτα;

Ο Θεός, δες, που πάνω από νεφέλες οργιζόταν,

μαλακώνει κ' έρχεται, μέσα σου, στον κόσμο.

Τον φαντάστηκες τάχα πιο μεγάλον;

Μέγεθος τί 'ναι; Δύναμη, μέσα απ' όλα τα μέτρα,

που, ξεπερνώντας τα, την ίσια της ακλουθά κλήρα.

Δρόμο παρόμοιο δεν έχει ουδέ κι' αστέρι.

Βλέπεις; Οι βασιλιάδες τούτοι είναι μεγάλοι

και σου φέρνουνε προς στα γόνατά σου

θησαυρούς που μεγίστους τούς θεωρούσαν,

κ' εσύ εκπλήσσεσαι, ίσως, μπρος σε σωρό τέτοιον-:

μα μια ματιά, μες στου μανδύα σου τις πτυχώσεις

ρίξε, όπου, Εκείνος, τα ξεπέρασε όλα κιόλας:

το κεχριμπάρι, που μακρυά το ταξιδεύουν,

κάθε χρυσαφικό και κάθε μύρο

που φευγαλέο την αίσθησην υγραίνει:

γρήγορη συντομία τα ΄πλασεν όλα τούτα

και, στο τέλος, κανείς το μετανοιώνει.

Αλλά (θα δεις): Αυτός, νιώθει ευφροσύνη.

[Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Ποιήματα, εκδ. Κάδμος, μτφρ. Άρης Δικταίος]